Bir başka ülkeye, bir başka
denize giderim, dedin
bundan daha iyi bir başka şehir
bulunur elbet.
Her çabam kaderin olumsuz bir yargısıyla
karşı karşıya;
-bir ceset gibi- gömülü kalbim.
Aklım daha ne kadar kalacak
bu çorak ülkede?
Yüzümü nereye çevirsem, nereye baksam,
kara yıkıntılarını görüyorum ömrümün,
boşuna bunca yıl tükettiğim bu ülkede.
Yeni bir ülke bulamazsın,
başka bir deniz bulamazsın.
Bu şehir arkandan gelecektir.
Sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın,
aynı mahallede kocayacaksın;
aynı evlerde kır düşecek saçlarına.
Dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda.
Başka bir şey umma-
ömrünü nasıl tükettiysen
burada, bu köşecikte,
öyle tükettin demektir
bütün yeryüzünde de.
Konstantinos Kavafis