Algı Kapıları

Sir Aldous Huxley’nin gonullu denek olarak hastanede aldigi bir miktar meskalin sonucu yasadigi trip’i edebi dille anlattigi eseri. Okudugum diger beat kusagi ve uyusturucu temali kitaplar icersinde konu butunlugune sahip tek kitapti. Ayrica bu grubun diger unluleri gibi kafayi bulunca homoseksualiteden degil resimden sanattan bahsetmesi de ilgi cekici. Kitapta, meskalin kullanimi sonucunda gorsel deneyimin kimilerinde guzel bir hayal olarak yasandigi kimilerinde ise korku ve kizginlik seklinde kendini gosterdigi Cennet-Cehennem adli ikinci kisimda anlatilmis. Jim Morrison’in basucu kitabi oldugu ve The Doors’un isim babasi oldugu bilinir.

William Blake soyle der: “Algi kapilari temizlenseydi her sey insana oldugu gibi gorunurdu, sonsuz.”

Take It as It Comes

Lizard King

Paris’te görülecek çok şey olduğunu ifade etmek yersiz. 12 gündür sadece Louvre Müzesi’ni gezdiğini söyleyen Koreli bir müze canavarıyla aynı odayı paylaşmıştım. 17 yaşından küçük olduğundan tüm müzelere ücretsiz giriyordu ve 18ine yaklaştığı günlerde civardaki müzelerde cirit atıyordu, kendi dilinden başka dil konuşamayan bu ufaklık. Her neyse.. Ben başka bir yerden bahsedeceğim: Şehrin biraz dışında, güzel kocaman bir kapıyı geçip giriyorsunuz. İçeride kimler yok ki?! Sanki ünlüler geçidi.. Dünya’nın en meşhur sanatçıları, filozofları, müzisyenleri, ressamları, edebiyatçıları hepsi bir arada. Farklı zamanlarda yaşamış niceleri için son durak olmuş Pere Lachaise Mezarlığı burası. Her medfun ziyaret edilmeyi hakediyor; fakat daralan zamanım, giderek sırtımda ağırlaşan çantam, kar yağışı ve ayaz soğuğu beni içlerinden birini seçmekte zorunlu kılıyor.

Önceden edindiğim harita yardımıyla şıp diye yanında bitiyorum Jim Morrison’ın. Böylesinin mezarında ne yapmalı, patlatıyorum; come on baby light my fire! Hey deri pantolonuna kurban olduğumun hayaleti! Yandı da nitekim, Lomo LCA’daki pozlarım!!